Μαρία Πολυδούρη-ο,τι με συγκινεί

Τη Μαρία Πολυδούρη τη γνωρίζουμε οι πιο πολλοί και οχι  επαίοντες,απο τον σφοδρό έρωτά της για τον Καρυωτάκη ισως  και απο το ποιήμα της, ''δεν τραγουδώ παρα γιατί μ'αγάπησες.

Η ποιήση της ,που ηταν η ίδια της η ζωή και ως βίωμα και ως εργο,παραμένει  λιγο στη σκιά ,ισως γιατί το ύφος ειναι κάπως ''παλιό'',με λέξεις που δεν ακούμε και δεν λέμε πιά,και με την απαραίτητη ρίμα.Ισως γιατί η σπαρακτική εσωτερική της μοναξιά,με τον τρόπο που την εκφράζει μας ''βγάζει'' θλίψη.Ας μη ξεχνάμε ομως πως ειναι απο τις κατ'εξοχήν ποιήτριες του νεορομαντισμου του 20,οπου ο ερωτας κι ο θάνατος παίζουν κρυφτό.Και ο ρομαντικός στίχος προυποθέτει πολύ αίσθημα,που σήμερα ισως φαίνεται μελό.
''Την ὀμορφιὰ ποὺ κλείνω μέσα μου

κανεὶς ποτὲ δὲ θὰ τὴ νοιώση.

Κι᾿ ἂν τὴν πληγώση θἆναι ἀνίδεος

κι᾿ οὔτε γι᾿ αὐτὸ θὰ μετανοιώση.

Παρων ομως και ο σαρκασμός σε κάποια απο τα ποιήματά της κυρίως για το πώς προσλαμβάνουν οι ''αλλοι'' την ζωή και την ποίηση της,αυτη την ίδια.

Η Πολυδούρη εφτιαξε η προσπάθησε να φτιάξει τη ζωή[της] στα μέτρα της,στις αξίες της,με όποιο κόστος.Η πεμπτουσία της χειραφετημένης γυναίκας με συμβολή και στο φεμινισμο μεσω των δημοσιεύσεων της [πρώτα απόλα βεβαια με το παράδειγμα της ζωής της]

Δημοσιεύω κάποια ποιήματά της που με συγκίνησαν ιδιαίτερα,το παρακάτω μάλιστα το ακουσα για πρώτη φορά.

  γλέντι-Νένα Βενετσάνου

ΓΛΕΝΤΙ

Σ᾿ ἕνα γλέντι μὲ κάλεσαν οἱ σύντροφοι.
Δὲ θ᾿ ἀρνηθῶ. Θὰ πάω νὰ λησμονήσω!
Θὰ φορέσω τὸ κόκκινό μου φόρεμα
καὶ τὴν ἴδια ὀμορφιά μου θὰ φθονήσω.

Τὸ νεκρὸ πὤχω μέσα μου περήφανα
καὶ στοργικὰ μαζί μου θὰ τὸν πάρω.
Θἆμαι σὰ χαρωπή, σὰ μυστικόπαθη
θἆμαι μία ἀποσταλμένη ἀπὸ τὸ Χάρο.

Οἱ μελλοθάνατοι σύντροφοι στὸ γλέντι τους
κι᾿ ἂν πίνουνε κρασὶ δὲ θὰ μεθοῦνε.
Μία κατάρα θὰ στέκεται στὸ πλάι τους
μὰ θἆμαι ὡραία καὶ δὲ θὰ ὑποψιασθοῦνε.

Ἔπειτα ἕνα τραγούδι θὰ ζητήσουνε
μήπως σὲ μία χλωμὴ χαρὰν ἐλπίσουν,
μὰ τόσο ἀληθινὸ θἆν᾿ τὸ τραγούδι μου
ποὺ σαστισμένοι θὰ σωπήσουν.

ΣΕΜΝΟΤΗΣ

Τὴν ὀμορφιὰ ποὺ κλείνω μέσα μου

κανεὶς δὲν θέλω νὰ τὴ νοιώσῃ.

Δὲ θὰ μποροῦσε νὰ τὴ σίμωνε

χωρὶς γι᾿ αὐτὸ νὰ τὴ πληγώσῃ.

Ἔχω ἕνα κρίνο, κρίνο ὁλάνοιχτο

χωρὶς καμμιὰ σκιὰ στὴν ὄψη.

Καμμιὰ ἡδονὴ δὲν ἐπεθύμησε

νὰ τὸ φιλήση, νὰ τὸ κόψη.

Ἔχω ἕνα ρόδο ποὺ ζυγιάζεται

πάνω στὴν ἴδια του τὴ φλόγα

κ᾿ εἶναι σὰ νἄγινε ὁλοκαύτωμα

καὶ νὰ σιωποῦσε καὶ νὰ εὐλόγα.

Μία μαργαρίτα ποὖνε ἀμφίβολη

μ᾿ ὅλο τὸ ναὶ ποὺ λέει ἡ καρδιά της.

Μόνον ἀφήνει νὰ λικνίζεται

παθητικὰ τὴν ὀμορφιά της.

Κι᾿ ἄλλα λουλούδια ποὖνε σύμβολα

κι᾿ ἄλλα μονάχα ποὺ μεθοῦνε,

μὰ τόσο εἶνε ὅλα λεπτοκάμωτα,

φανταστικὰ μόνον ἀνθοῦνε.

Τὴν ὀμορφιὰ ποὺ κλείνω μέσα μου

κανεὶς ποτὲ δὲ θὰ τὴ νοιώση.

Κι᾿ ἂν τὴν πληγώση θἆναι ἀνίδεος

κι᾿ οὔτε γι᾿ αὐτὸ θὰ μετανοιώση.

---

[Κ᾿ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΩΡΑΙΑ...]

Κ᾿ ἦταν μία νύχτα ὡραία καὶ στὴ ματιά σου
καὶ στὰ τραγούδια σου. Ἤτανε γλυκιὰ
μία νύχτα στὰ τραγούδια τὰ παληά σου
γεμάτη ἀστέρια, νύχτα ξωτικιά.

Ἡ μόνη ἀγάπη μέσ᾿ στὴ μοναξιά σου,
τόσο ὄμορφη, τόσο ὑποβλητικιά,
ἔγινε πάθος μέσα στὴν καρδιά σου,
μέσ᾿ στὴν καρδιά σου τὴν ἐρημικιά.

Ἄχ, τὰ παληὰ τραγούδια σου ποὺ κλαίγαν
Κ᾿ ἤτανε τόσο ἀνείπωτα γλυκὰ
καὶ τὄκρυβαν σεμνὰ καὶ δὲν τὸ λέγαν.

Ἄχ, τὰ παληά σου τὰ τραγούδια ποὖνε
θλιμμένα σὰν ἀγάπης μυστικά,
σὰν ἄνθη δακρυσμένα ποὺ σιωποῦνε.

[ΗΡΘΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ...]

Ἦρθα μία μέρα, ὁδηγημένη ἀπ᾿ τὴν ἱερή σου
ἀγάπη, ἐμπρὸς στὸ κύμα τὸ γλαυκὸ
καὶ μ᾿ ἄφησες τότε νὰ ἰδῶ τὴ φλογερή σου
πληγὴ στὸ στῆθος σου τὸ νεανικό.
Τότε μου μίλαες μὲ τὴν ἥσυχη φωνή σου
γιὰ τὴ ζωή σου, ἀτέλειωτο κακὸ
κι᾿ ὡς ἔνοιωθες βαθιὰ πὼς φτάνω ὡς τὴν ψυχή σου,
ἀνάβρυζε τὸ δάκρι σου γλυκό.
Κ᾿ ἦταν χαρᾶς χαρὰ νὰ κλαῖμε τραγουδώντας
στὴν ἴδια λύρα, μάντεμα πικρὸ
τὴ μοναξιά μας καὶ σάμπως λησμονώντας,
Μὲ τί χαρὰ τὸ μέτωπό σου νὰ ραντίσω
μὲ τὸν πικρὸ τῆς θάλασσας ἀφρό,
πέρα τὰ κύματα ἔτρεχα νὰ προϋπαντήσω.

------------------------------------------------------------------------------------------------

η μπαλάντα της Μαρίας Πολυδούρη

μουσική Σταύρος Κουγιουμτζής-
τραγούδι Μαρία Κουγιουμτζή

δείτε για τη ζωή της Μαρίας Πολυδουρη  αφιέρωμα της ΕΡΤhttp://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=0000008633&tsz=0&act=mMainView

επίσης  ΕΔΩ