Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ποιηση. ποιημα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ποιηση. ποιημα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Στιχάκια - ένθεν κακείθεν



Σκληρό αποτύπωμα
[παιδιόθεν]
τούτη η γής
που την πατούμε...

Αντε μετά
να κάνεις χωριό
με όλα τούτα
που σε εξουσιάζουν

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Η νοσταλγία γυρίζει

Ἡ γυναίκα γδύθηκε καὶ ξάπλωσε στὸ
κρεβάτι
ἕνα φιλὶ ἀνοιγόκλεινε πάνω στὸ πάτωμα
οἱ ἄγριες μορφὲς μὲ τὰ μαχαίρια ἀρχίσαν
νὰ ξεπροβάλλουν στὸ ταβάνι
στὸν τοῖχο κρεμασμένο ἕνα πουλὶ πνίγηκε
κι ἔσβησε
ἕνα κερὶ ἔγειρε κι ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ καντηλέρι
ἔξω ἀκούγονταν κλάματα καὶ ποδοβολητά

Ἄνοιξαν τὰ παράθυρα μπῆκε ἕνα χέρι
ἔπειτα μπῆκε τὸ φεγγάρι
ἀγκάλιασε τὴ γυναίκα καὶ κοιμήθηκαν μαζὶ

Ὅλο τὸ βράδυ ἀκουγόταν μιὰ φωνή:
Οἱ μέρες περνοῦν
τὸ χιόνι μένει


Μίλτος Σαχτούρης

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Σπουδή στις πυρκαγιές σε μια κουζίνα


Δεν φουντώνουν
πυρκαγιές
μ' ενα αποτσίγαρο
Ψέματα
γράφουν οι φυλλάδες

Αμα δεν εχεις
εμπρηστή
[καμικάζι με στουπί]
ισα που τα ξερά
φύλλα θα καπνίσουν

σε ενα απο καιρό

 πεθαμένο
δάσος