Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα για την ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα για την ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ


''Δεν  υπολογίζεται η Ποίηση απο την κρατική εξουσία,ειναι πολυτελής υπόθεση η  ποίηση που ηεξουσία θα ήθελε να μην υπάρχει.Μισεί τους ποιητές γιατί η  ποίηση ειναι η κορύφωση της Αληθειας μέσα στη ζωή,και η αλήθεια δεν  ευνοεί ποτέ την εξουσία''[Νικος Καρούζος]



Νικος Καρούζος.Ποιητης που εζησε για την Ποίηση.Απο κομμουνιστή δάσκαλο πατέρα και με ορθοδοξες παραδόσεις μητέρα,αφομοίωσε και ταίριαξε τις αντιθέσεις των καταβολών του δημιουργώντας το δικο του σύμπαν.Ανάλωσε τη ζωή του στις λέξεις εχοντας συνείδηση οτι η γνήσια δημιουργία συνεπάγεται  φθορά.΄΄Η δική μου Ελλάδα,ειναι η Ελλάδα της θαυματουργής γλώσσας''

Παπαδιαμάντης και Ηράκλειτος,Απολλινέρ και Καρυωτάκης ,Ρεμπώ και Σολωμός ,Καβάφης,Μπωντλέρ ,οι πρόγονοι του.

Νικος Καρούζος,ο συχνά αναφερόμενος ως περιθωριακός,μποέμ,μελαγχολικός .Οσοι τον γνώρισαν μιλουν για εναν ''επαναστάτη που δεν εμπαινε σε καλούπια,ενας αιρετικός,που πίστεψε ομως στην μεγαλη συμβολή του Μαρξ στις επαναστάσεις του 20ου αιώνα.Επονίτης στην Ακροναυπλία,μετα στη Μακρόνησο,την Ικαρία [Σάββας Μιχαήλ].

Απεχθανόταν την προσκόληση στα υλικά αγαθά,δεν ειχε ποτέ του τίποτα,λεφτά η καριέρα.Και ειχε τα πάντα,καθώς απο το υπόγειό του εξέπεμπε φώς.Ειμαι υλιστής έλεγε,οχι υλοφρων.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ενα αφιέρωμα της εκπομπη ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ της ΕΤ 1 μετα το θάνατο του ποιητή.Μιλουν για αυτον οσοι τον γνώρισαν απο κοντά

http://video.google.com/videoplay?docid=3490560360165715856#

περισσότερα για τη ζωή και το εργο του και ΕΔΩ

Αἴφνης

Αὐτὸ ποὺ λέμε ὄνειρο δὲν εἶν᾿ ὄνειρο
ποὺ ἡ πλατιὰ πραγματικότητα δὲν εἶναι πραγματική.
Κάπου γελιέμαι μὰ ἐκεῖ κιόλας ὑπάρχω ἀπόλυτα,
σὰν τὸ σύννεφο ποὺ ἀλλάζει στὰ νωθρὰ δευτερόλεπτα
ὄντας μονάχα ἡ ἀκάλεστη μεταμόρφωση.
Κανένα λιοντάρι δὲν παραγνώρισε τὸ θήραμα
καὶ ἡ πάπια δὲν ἔπαψε νὰ πιπιλίζει τὴ λάσπη·
τὸ χταπόδι βγαίνει ἀπ᾿ τὸ ρηχὸ θαλάμι του μὲ γαλαζόπετρα
στὰ ξέφωτα ἡ τίγρη λησμονιέται ἀνεπίληπτα.
Νυχτώνει καὶ σήμερα. Ἡ ἀγωνία
λέει πάλι: θὰ βοσκήσω τὸ μαῦρο.


Γυναῖκα, πεῖσμα τῆς Ἀσίας

Εἶσαι μία ἤπειρος τοῦ στήθους ἀπ᾿ τὸ βάθη τῶν φυλῶν
εἴσαοι πλανόδιο σὰν τὸ φεγγάρι
ὁ πόνος εἶναι πλόκαμος κ᾿ ἡ ἀγάπη σου ὑδράργυρος
γυναίκα, πεῖσμα τῆς Ἀσίας.
Ὅταν ἀφήνεις ἕνα βλέμμα στὶς κοιλάδες νὰ ὡριμάζει
καθὼς οἱ ἄνεμοι τὸ ταξιδεύουν ὡς τὰ ὕψη
νέμεσαι κλαδιὰ καὶ χύνεις δηλητήρια μέσ᾿ στὸ φεγγάρι.
Μόνη σὰ φόνος κατοικεῖς τὴ συνείδηση
συνωμοτώντας ἀντίκρυ στὶς θεότητες τῶν πουλιῶν
ἐσὺ μὲ μαῦρα ποταμικὰ μαλλιὰ
ἐσὺ πάλι καὶ πάλι μὲ σκοτεινὰ μάτια.
Λέω στὸν ἥλιο νὰ σταθεῖ χωρὶς τὴν ἀγαθότητα
σχίζοντας τὸ μεγάλο χρῶμα τοῦ ὀνείρου
στὸν ἥλιο νὰ σὲ πολεμήσει μὲ βοερὸ θειάφι
καὶ νὰ γκρεμίσει ὅλη τη θύμηση ποὺ μὲ παιδεύει.
Νὰ οἱ καιροὶ στὰ βήματά σου μ᾿ ἔφεραν
οἱ φυτικοὶ δεινόσαυροι τὰ οὐράνια πλάτη
μιὰ δέσμη χαλαρὴ τοῦ αἵματος ἕτοιμη νὰ σκορπίσει
τότε ποὺ φώναζα δίχως ἀπόκριση: Θέλω νὰ γίνω γαλάζιος.
Ἦρθες νὰ μείνεις ὡς τὸ θάνατο
μὲ πορφυρὲς ἀνταύγειες ἀπ᾿ τὰ μέλη
ρώτησα μὰ δὲν ἔμαθα ποὺ βρῆκες τὸ σκοτάδι
σὲ μυστικὰ ρυάκια κλειδώνεις τὸν ἦχο σου
μόνη μὲ τὴν ἐκρηκτικὴ φωνὴ τῆς σιωπῆς.
Ἦρθες νὰ μείνεις ὡς τὸ μακρινὸ χάραμα
σώματα πέρασες ἀκόμη ταξιδεύεις.
Ἐγὼ δὲν ἔζησα κ᾿ ἡ ὀμορφιὰ τῆς Ἀττικῆς εἶν᾿ ὅλο τὸ ταξίδι μου
Σὲ τόσους καημοὺς τραγουδώντας
δὲν ξέρω τ᾿ ὅπλο τῆς λησμονιᾶς.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
 οσο κρατήσει η ζωή




Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς



Όσο κρατήσει η ζωή κρατεί κι ο θάνατος.
Ώρα να σκεφτώ τα μελλούμενα 
σωριασμένα αιφνίδια στο χθες.
Φοβερή ασυνέχεια: ο πλούτος μου είναι το στήθος μου.
Γι αυτό ποτέ δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα 
και ταξιδεύω σίγουρος, 
όσο η μίνθη ταξιδεύει και το ασπροθύμαρο.