MΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗΚΑΙ ΜΙΑ ΗΤΤΑ

....στον κοσμο το σημερινό

Μήλο μου και μανταρίνι

Απο τη μουσική παράσταση ''τραγούδια απο τη Μικρά Ασία και τα νησιά του Αιγάιου με τον Νικο Χαλκιαδάκη,''Αιθριο Μουσείου Μπενακη 30.6.09''

ΟΛΑ ΕΙΝΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ[Μελίνα Κανά]

Mουσική: Σωκράτη Mάλαμα, Στίχοι: Mανώλη Pασούλη

Aφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
από της μοίρας το στυλό και το μελάνι
οτι απ 'μένα είναι και θα είναι διαλεγμένα
είναι αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη

Aρα δε φταίω που σε χώρισα μωρό μου
κι άσε με μόνη μέσα στο διπλό καημό μου
να ψάχνω λυσσασμένα για να βρώ μια λύση
που θα 'ναι πάλι οτι η μοίρα αποφασίσει
Aλλά είμαι εγώ η γυναίκα η μοιραία
η πρώτη, η μετέπειτα κι όμως η τελευταία
που τη ζωή σου πως και πάντα κανονίζω
κι έτσι ανάμοιρα και τη δική μου την ορίζω.

Aφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
θα κάνω ότι μου 'ρθει μέσα στο κεφάλι
θα κάνω πράγματα τρελλά να ξαναβρώ εσένα
ακόμα και να μπούμε οι δυό σ' ένα μπουκάλι.

Loreena Mcennitt-''penelope's song

μουσικες αποδράσεις

το πέρασμά σου

το πολλαπλό σου ειδωλο

επεσε η κυβέρνηση[χατζηδάκις,γκάτσος]

δεν το βρίσκω στο you tube ,πάντως το πρωτοτραγούδησε ο Μανώλης Μητσιάς
στιχοι Νικος Γκάτσος,μουσική Μανος Χατζηδάκις]

Έπεσε η κυβέρνηση
τι θα γίνει τώρα
βλέπω αναρχία μες στη χώρα
Κλείσε το παράθυρο
σφράγισε την πόρτα
τίποτα δεν είναι σαν και πρώτα

Έπεσε η κυβέρνηση
σάλεψε η τάξη
ποιο πουλί για πάντα έχει πετάξει
Όλα γύρω αλλάζουνε
σήμανε η καμπάνα
τα παιδιά γυρεύουν άλλη μάνα

Έπεσε η κυβέρνηση
χορεύουν σ' όλες τις γωνιές
και οι καινούριοι άρχοντες
παίζουνε το λαγούτο
Έπεσε η κυβέρνηση
κι απ' τις απάνω γειτονιές
τρέχουν να προλάβουνε
το πανηγύρι ετούτο

pergama/πέργαμος

για την παρεα της Μυτιλήνης

ΣΑΛΑ ΣΑΛΑ [ΣΟΛΩΝ ΛΕΚΚΑΣ]

ΣΑΛΑ ΣΑΛΑ - ΣΟΛΩΝΑ...

για την παρεα της Μυτιλήνης[2]περγαμο αχ ωραια περγαμο

Σόλων Λέκκας[διαμάντι]τον ακουσαμε ζωντανά μια βραδια στη Χαραμίδα....τα λόγια περιττά .......

για την παρεα της Μυτιλήνης

το βάλς

peridis - To Bals....

μονόδρομος

Αγερωχη
στάθηκε
στο παραθυρόφυλλο
ισορροπώντας στα λεπτα φτερά της
ουράνιο τόξο τα χρώματα
ζυγισμένα
κι υστερα χάθηκε
Ανύποπτη
για το επερχόμενο
αγγιξε το πλήρες
ταξιδεύοντας προστατευμένη
απο την αγνοια
Δρόμοι και διαδρομές
με των καιρών το προσταγμα
της ρουτίνας την ασφάλεια
της αγάπης το κουκούλι
Των φτερων το απαλο θρόισμα
σβήνει αργά
δεν ακουγεται τίποτα
στο παραθυρόφυλλο
ουτε σκιά απο το ουράνιο τόξο
Σκια και σκόνη
σκιά και σκόνη
σκιά και σκόνη
αρχαία σκόνη
νυν και αεί

η εποχή της αθωότητας

...και δε μου καιγεται καρφί....

αν εσυ περνάς και δε μου μιλάς....
...ισως να ξανάρθεις οταν θαχω πια χαθει
κι ή θα μ έχουν θαψει ή θα εχω μαραθει
κι ας μη σου καιγεται καρφι
κι ας συνηθισες κι εσυ

εχω ενα παπάκι

05 - Papaki.mp3

να μ'αγαπας -Τρίφωνο

με οπλο τις φωνες τους ,με στιχο ρομαντικο και αληθινο,
μελωδιες που σε ταξιδεύουν
αναλαφρα σε αξίες διαρκείας
το Τρίφωνο ,[Ερωφιλη,Νικος Κουρουπάκης,
Δημητρης Υφαντής]
εδωσε ενα απο τα ωραιοτερα τραγουδια
που μιλουν για την αγαπη
δεν ειναι εντελως καινουργιο ,
απλως εγω αργα το ανακαλυψα




Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά
γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά
Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό
Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν
και με αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν
Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά (τα λάθη μου όλα)
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά (μ΄αρέσουν όλα)
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός
Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί (να με φιλάς)
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η. (ως το πρωΐ)
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή
Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου δίναν ραντεβού
Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού
Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού
Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειναι γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί…

Mαρια Δημητριάδη-μια θαλασσα τραγουδια

τη θυμαμαι με μαυρα ρουχα και ατίθασα μαυρα μαλλιά
στις συναυλίες λιγο μετα τη μεταπολιτευση να γίνεται σεισμός με τη δωρική
φωνη και παρουσια , σε τραγουδια που σφραγισαν εκεινα τα χρόνια
ενα κομματι απο τη νιοτη μας εφυγε μαζι της
Εδω στην Ελενη,του Μανου Χατζηδάκη[με ρωτουν για την Ελένη,αχ Ελένη....]

μοιραζουν τη ζωή σε μεροκάματα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΡΑΣ-Μο..

θανος μικρουτσικος μουσικη,οδυσσεας ιωάννου στίχοι
απο το ''χωρις βαλιτσα και παλτό''

τουτοι οι μπάτσοι πουρθαν τωρα

Γιωργος Μπάτης

καμηλιέρικο-Γιωργος Μπάτης

Καμηλιερικο =ρυθμος και ειδος ζειμπέκικου
ειναι πιο γρήγορο και μοιαζει με τον καρσιλαμά

ανοιξε το παράθυρο

ανοιξε το παραθυρο να μπει δροσια να μπει του Μαη
εμεις γι αλλου κινήσαμε,γι'αλλου
κι αλλού η ζωή μας πάει

δεν μπορω μανουλα μ' δε μπορω

εφτα μέρες μετα τη σφαιρα που εκοψε το νημα της ζωης του παιδιου[αλεξης γρηγορόπουλος]με ενα ηπειρωτικο που μιλαει στη δικη μας καρδια χωρις λογια,μονο με το κλαμα του κλαρίνου

πώς να σωπασω μεσα μου

παγωμενο κυριακατικο πρωινο του Δεκέμβρη -αιμα στον αέρα,σαν κομμενο τριανταφυλλο
ενα παιδι χανεται στ'αστερια και μας κοιταζει στα ματια με απορια

τα μπλε παράθυρα

βολτα στο γριπονήσι

μουντος ο καιρος αλλά δεν με εμποδισε να χαρω αλλη μια βολτα στη γεφυρα του Ευρίπου
και να ατενισω τα ''τρελλά νερα''την ωρα που αλλάζουν κατευθυνση
δε βαριέμαι την ιδια και την ιδια διαδρομή στην παραλία,τα θαλασσινά στη Νεα Λάμψακο
επιασε βροχη αλλά δε χρειαζεται πανικος-μια ομπρελλα και μπορεις να συνεχίσεις το χάζεμα
ο οριζοντας γκρίζος,τα κανο μαζευτηκαν,το ιδιο και οι λιγοστοι ερασιτεχνες ψαράδες
καφεδάκι στην αμπωτι σε τραπεζάκι εξω για να μη χαθει η θέα
Η γεφυρα τρίζει σαν να γινεται σεισμος....οι ανθρωποι βιαστικοι μαζευουν παιδακια και καροτσάκια τελειωνοντας αδοξα την κυριακάτικη βόλτα
δεν το κουναω ρούπι...τωρα ερχονται τα ωραια...η βροχή μεσα στα τρελλά νερα με κρατάει καθηλωμενη

''χανομαι χωρις ελπιδα
μερα-νυχτα στη Χαλκιδα
στο δικο σου το περίπου
και στα ρευματα του Ευρίπου''

αυτη η νυχτα μενει

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

εδω

μην τυχον παρεκτραπείς

...απο την αλφαβητα του λαικου-ρεμπέτικου ,τσιτσάνης ,''οταν στα κεντρα σε πηγαίνω΄΄
εδω με τον Στράτο Παγιουμτζή-ακρως ...αντιφεμινιστικο...εγω σε πηγαινω στα κεντρα,αλλά προσεχε,μη κανεις ο,τι κανουν ολες,μην τυχον παρεκτραπεις γιατι θα εχεις συνεπειες,ποιητικη αδεια εδω απλως αναφερεται οτι,θα παρεξηγηθεις,τοσο απλά......

otan sta kentra se...

εγω δεν εχω ουδε μια ασπρη τριχα στην ψυχή μου

τρεις μερες ,οι συγκλονιστικοτερες της ζωής μου
15,16,17,νοεμβρη 1973- με την αναταση,την εξαψη της νιοτης και των ονειρων
με το ''μαζι'',με το ''ολοι'',το πεισμα και την αποφαση
θα μεινουμε εδω,ο,τι κι αν κανετε,ο,τι κι αν μας κανετε, εμεις πηραμε αποφαση
για εφοδο στον ουρανο,με το Μαγιακόφσκι συντροφιά
'' Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω εικοσιδυό χρονώ λεβέντης. ''

ημουν με φιλους,συμφοιτητες,συντρόφους ,ενα πολυβουο μελισσι ,κι εναν κοσμο απ΄΄εξω απο τα καγκελα του ιδρύματος να ακουμπαει την ψυχή του και τις ελπιδες του,προσφεροντας χρηματα και τροφιμα [στα χερια μου εδωσαν ενα ματσο χιλιαρικα που τα πηγα στη συντονιστική]δεν θυμαμαι προσωπο, μου ταδωσε βιαστικά και με λαχτάρα λεγοντας μπραβο
υστερα η ασφυξια των δακρυγόνων,το εφιαλτικο τριξιμο της Πορτας,το τανκ,ο αλλαλαγμος,το σκορπισμα,το ποδοβολητο,η αντάρα,οι κλουβες,οι στρατιωτες με τα οπλα προτεταμενα,η ασφαλεια,το ξυλο,οι βρισιές,η παρανομια,οι φυλακες.Νιωθω ευτυχής που εζησα αυτες τις τρεις ημέρες με ολο το μεγαλειο τους,με φοβο,με παθος,με ελπιδα ,με συνειδητο το ΕΜΕΙΣ πανω απο το εγω.Ναι ,ξεραμε οι περισσότεροι οτι μπορει να γινει γης μαδιάμ και μειναμε,παρόλα αυτα.Κι αυτο ειναι εσαει μεσα μου ,μια κρυφη περηφάνεια.
Θυμαμαι μια φιλη απο την επαρχια της οποιας η μητερα την προετρεπε ''να μην μπλεξει''με οργανωσεις κατα της χούντας,μετα τα γεγονοτα της τηλεφωνησε με αγωνια και τη ρωτησε ησουν κι εσυ μεσα;΄κι οταν ελαβε θετικη απαντηση της ειπε ,''μπραβο παιδι μου,μεσα μου ,παρα το φοβο μου μην παθεις τιποτα,ηθελα να εισαι κι εσυ μαζι με αυτα τα παιδια''
θυμαμαι τη γευση των δακρυγόνων,τα ασσος φιλτρο,τον Θαναση,τον Τάσο,την Αγγελική[που ''εφυγε'' προωρα]τα παιδια του συλλογου Αρκάδων φοιτητων,της Παντείου,την Ιωάννα,το Γιάννη....
τη μανα μου που δεν την ειδοποιησε κανεις οτι με πιάσανε γωνια στουρναρη και κανιγγος,κι εψαχνε παντου μεχρι και το νεκροτομειο
το ξυλο στην κλουβα και τις λοιδωριες των αστυνομικων σε ενα παιδακι φαναρτζή ''φοιτητης κι εσυ ρε μαλακα''
τους κατακρεουργημενους απο το ξυλο που βλεπαμε απο το παραθυρακι του κελιου
τις απειλες του Κραβαριτη μετα ''να περιγραψω με μελανα χρωματα το Πολυτεχνειο'',τι δουλεια εχω εγω με αυτα,να βρω ενα καλο παιδι αξιωματικο και να παντρευτω
μ'αφησανε σε τρεις ημερες χωρις να τηρησω τις προτροπές...κι υστερα ....αλλα κόλπα ....μεχρι την πτωση της χουντας
..απο εκεινα τα χρόνια θυμαμαι και τα τραγουδια που εμαθα ακουγοντας τα για πρωτη φορα απο τους κρήτες,κυριως την Ιωάννα Καρυστιάνη,στις μαζωξεις σε ταβερνες μετα τις συνελευσεις ''αγρίμια κι αγριμάκια μου''

η γοητεια της νοσταλγίας

ειναι ενα τραγουδι που με συναρπάζει ,
ιδιαιτερα με τη θεική φωνη της Δανάης,χωρις να εχει σχεση [τουλαχιστον σε συνειδητο επιπεδο]με καποιο συγκεκριμενο προσωπο η κατάσταση
''ας ερχοσουν για λιγο''...,για ο,τιδηποτε συγκινησε βαθια,
σφράγισε ανεξίτηλα[ναι υπάρχουν και αυτα τα ανεξίτηλα]
εδειξε ενα δρόμο που εφτασε ως τα βαθη της ψυχής...ας ερχόσουν για λιγο ηλιοβασίλεμα
στην Αστυπάλαια;εποχη της αθωότητας;΄ακριβη συναντηση συναισθημάτων,λογικής και ονείρου ψυχής;γη της επαγγελίας-χαμενος παράδεισος;ας ερχόσουν για λιγο

Ας ερχοσουν για λι...

o τσακιτζής

μεγαλωσα με Καζαντζίδη αλλά και δημοτικά που τραγουδουσε με την
καταπληκτική φωνή του ο πατερας και οι φιλοι του σε μικρα ,φτωχικά
αλλά πλούσια σε γνησιο κέφι και μεθεξη,οικογενειακα γλέντια
καζαντζίδη πρωτοακουσα κοιμωμενη απο ενα ΄΄εξοχικο κέντρο''
που το προγραμμα του ακουγόταν σε ολοκληρη την μικρή κωμοπολη
με τα μεγαφωνα στη διαπασών και λιγους πελάτες.
η ζιγκουάλα και η μαντουμπάλα με συνοδευαν στον υπνο ,΄΄ας παν να δουν τα
ματια μου πώς τα περνάει η αγαπη μου΄΄
τις γιορτες και τα σαββατοκυριακα.
τα τραγουδια με συνοδευουν χωρις να το θελω σε ολες [σχεδόν]τις στιγμες της ζωής μου
αναλογως των περιστάσεων
αυτα που ακουσα ομως παιδι,ερχονται και ξαναρχονται οπως ο ΄΄τσακιτζής'',πάλι με το Στέλιο.
τους στιχους τους ηξερα ΄΄νεράκι'', τωρα βρηκα πληρη στοιχεια του περιβόητου του ηρωά μου,του τσακιτζή που στοιχειωνε τον υπνο μου
ο τσακιτζής
Στίχοι-μουσικη :Μπάμπης Μπακάλης
Αν θα μ'αρνηθείς
Αν θα μ'αρνηθείς
Να ξέρεις πως θα γίνω
Για σένα τσακιτζής
Θα γίνω θα γίνω
Για σένα τσακιτζής
Με τα χρυσά μου άρματα
Θα σκίσω την καρδιά σου
Θα κάψω το χαρέμι σου
Και το ψευτοπασά σου
Πρέπει να το ξέρεις πως σκληρα θα το πληρώσεις
Αν τύχει τα χείλη σου
Σε άλλονε να δώσεις
Θα γίνω θα γίνω
Για σένα τσακιτζής
Σε ξένα χέρια κούκλα μου
Ποτέ μου δεν σ'αφήνω
Εγώ για την αγάπη σου
Και τσακιτζής θα γίνω
Ξέρω πως σου τάξανε χρυσάφια και παλάτια
Κι αμέσως θαμπώσανε τα όμορφά σου μάτια
θα γινω θα γινω για σενα τσακιτζής

Εν τω μεταξυ οπως διαβασα ΕΔΩ,ο ηρωάς μου ο τσακιτζής ηταν υπαρκτο προσωπο,καπετάνιος των ζειμπέκων,λεγόταν
Τσακιτζή Μεχμέτ εφές ,γεννήθηκε στο χωριό Αγιά Σουλούκ, κοντά στο Αϊδίνι,.... βγήκε στην παρανομία και σχημάτισε ένοπλη ομάδα με σκοπό να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του, που ήταν κι εκείνος παράνομος και τον σκότωσαν με δόλο οι ζαπτιέδες, κατά διαταγή του βαλή της Σμύρνης και του ίδιου του Σουλτάνου.
Με αυτό ως αφορμή, ο Τσακιτζής γενίκευσε τη θεώρησή του, θεώρησε σαν εχθρό του ολόκληρη την κρατική εξουσία και τους εκπροσώπους της: τους ζαπτιέδες, τους τζανταρμάδες, τους μισθοφόρους τουφεξήδες και τους αξιωματικούς τους, κι εξόντωσε πολλούς από αυτούς.Όλα αυτά γινόντουσαν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.
περισσότερα prkls

τι ναξερε αραγε ο καζαντζίδης για τον λαικο ηρωα τσακιτζη που τραγουδούσε,ο Μπάμπης Μπακάλης σιγουρα ναι.