ΟΛΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ,ΧΑΡΑ ΜΟΥ

Ταξίδια στο χθές και το αύριο

το σήμερα εχει ηδη τελειώσει

δίχως καμμια απολυτως μεταμέλεια

-ανώφελες νοσταλγίες

και επίπλαστες συγκινήσεις-

Ταξίδια αληθινά, με τα ολα τους

καράβι,θάλασσα,αεράκι,φως

κοσμοσυρροή,ανθρώπων βουητό

η μανία του δεκαπενταύγουστου

πού θα δεις φέτος πανσέληνο

κι ειχε μια θάλασσα.....

ολα για λιγο χαρά μου

ολα για λιγο

μη και μπουκώσεις απο ευχαρίστηση

αλφα,βητα,δελτα,ωμέγα

Αλφα ηταν και θα μείνει
βητα κι ας με σιγοσΒήνει
Δέλτα ανατολή και Δύση
προβλημα μαζί και λύση
Ωμεγα,τέλος και τελεία
γρατζουνιά στην ιστορία

[υπάρχουν κι άλλα γράμματα
που με κοιτουν κατάματα]

Μαιμακτηριών-ο σκοτεινος μου προάγγελος

Σου δινω το αρχαίο σου ονομα ετσι για να σε ξορκίσω
ποτέ -εξον απο εκεινο το Νοέμβρη-δε σε ειδα με καλο μάτι
και μονο η σκοτεινιά σου απο νωρίς το απογευμα
μου ''αψηλώνει το νου'' οπως ελεγε ο σκιαθίτης

το σκοτάδι ειναι για να το μοιράζεσαι

το σκοτάδι ειναι για να ονειρεύεσαι

και δεν εχω τιποτα απο τα δυό

πΑΙΧΝΙΔΙα με τις ΛΕΞΕΙΣ

Σκοτεινιάζει νωρίς
και με ηλιο χωρίς
να χαρείς δε μπορείς
Ψάχνεις ομως,ρωτάς
και να μάθεις ζητάς
πού πουλούν λίγο φως
να περάσει ο καιρός
Κι ολοι γύρω γελούν
μιας και 'κεινοι ζητούν
λιγο φως για να βρούν
μα ΄το σκότος βαθύ

κι ουτε ενα κερί

[Αχ αλλοιως μου τα λέγαν τα βιβλία κι οι φίλοι]

νατος πάλι ο Κεμάλ

[αυτος ο κοσμος δεν αλλάζει με τίποτα]

μα ,πα μαλ,μα,πα μαλ

δεν εχω τόπο

Εχει μπουκώσει το μυαλό μου με πληροφορίες

αχρηστες συνήθως

εχει γεμίσει το κεφάλι μου θεωρίες

χρήσιμες ένίοτε

εχει στεγνώσει η ψυχή μου

απο τις άνυδρες ψυχες που με τριγυρίζουν

κοιτάζω και δεν βλέπω

ακούω και δεν καταλαβαίνω

μιλάω και δεν με ακούω

σκέφτομαι και δεν αισθάνομαι

και τούμπαλιν

ανθρωπος ειμαι και οχι κύμβαλον αλαλάζον

[αν και διίστανται περι αυτού οι γνώμες]

πού την κεφαλή κλίναι λοιπόν?

επιδέξια

για να τη βγάλω καθαρή

[αν και γεμάτος σκουπίδια ο ορίζοντας]

απουσίες και απώλειες

ολα δια της διολισθήσεως

[αχ αυτο το'' ανεπαισθήτως'']

σε εναν τόπο μη τοπο

ουτε για την καρδιά,ουτε για το νου,

ουτε για την ψυχή

στην άκρη του γκρεμού

σε ήσυχα ακρογυάλια

η με πελώρια κύματα

-απο μακριά-

βάλσαμο το νερό σου

ελιξήριο ο αέρας σου

αθάνατη η απεραντοσύνη 

ως εκει που φτάνει

η πεπερασμένη οραση

το περιορισμένο βίωμα

επανάληψη

Στους ρυθμούς
και τη ροή
της συνήθους κάτοψης
ρέει το πάν
διχως ρωγμές
μόνο υποχθόνιο
βουητό

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ

Η μεγαλύτερη νύχτα του ΧΡΟΝΟΥ,

η μεγαλύτερη μέρα του ΧΡΟΝΟΥ

Χρόνια τώρα ο χρόνος σταμάτηε να μετράει

[αφου ποτε δε μετρούσε]

ξορκι στην κατσαρόλα

Μαγειρεύω τις ενοχές μου

σε ανοξείδωτο σκεύος

να μην αφήσουν ιχνη

Τις σερβίρω σε ασημένια πιατέλα

τις τοποθετω απαλά

στο λινο τραπεζομάντηλο

Τις νανουρίζω με Σοπέν και Ραβέλ

τις κανακεύω ανιδιοτελως ,ως μητέρα

λόγια και χάδια

Το πρωί τις βρίσκω πανω στο τραπέζι

ξεσαλωμένες να χορεύουν καρσιλαμά

χρόνος

θελω το χρόνο μου

θελω πολυ χρόνο

δικό μου

δίχως μοίρασμα

ειναι τόσα πολλά,αξεδιάλυτα,βαριά σαν πούπουλα στον αέρα

μονόδρομος

Αγερωχη
στάθηκε
στο παραθυρόφυλλο
ισορροπώντας στα λεπτα φτερά της
ουράνιο τόξο τα χρώματα
ζυγισμένα
κι υστερα χάθηκε
Ανύποπτη
για το επερχόμενο
αγγιξε το πλήρες
ταξιδεύοντας προστατευμένη
απο την αγνοια
Δρόμοι και διαδρομές
με των καιρών το προσταγμα
της ρουτίνας την ασφάλεια
της αγάπης το κουκούλι
Των φτερων το απαλο θρόισμα
σβήνει αργά
δεν ακουγεται τίποτα
στο παραθυρόφυλλο
ουτε σκιά απο το ουράνιο τόξο
Σκια και σκόνη
σκιά και σκόνη
σκιά και σκόνη
αρχαία σκόνη
νυν και αεί